gatunek: dramat

W pewnym momencie pojawił się pomysł, by połowę filmu zrealizował Smarzowski, połowę – reżyser z Ukrainy. Do tego jednak nie doszło.

Od samego początku wszyscy wiedzieli, że uda im się stworzyć dobry film tylko wtedy, gdy nakręcą go pośród ludzi i społeczności dotkniętych wydarzeniami z 20 kwietnia 2010 roku.

Wydarzenia na niesławnej platformie wiertniczej były na tyle skomplikowane, że wymagały zrozumienia działania zgromadzonej tam maszynerii oraz przyswojenia technicznego żargonu, którym posługiwali się jej pracownicy.

Robiąc „Ostatnią Rodzinę” wiedzieliśmy, że to nie ma być film o malarzu, o tym, jak powstają jego prace. To ma być gdzieś w tle. Chciałem zobaczyć bardziej, jak to jest żyć wśród tego malarstwa.